استراتژی های همکارانه (زمینه های پژوهش در مدیریت استراتژیک-۱۰)

این حوزه از مدیریت استراتژیک بر مسائل مرتبط با استراتژی های همکاری در سطوح شبکه، گروه، بنگاه، کسب وکار و کارکرد تمرکز می نماید. در این بخش به تحقیقاتی توجه نشان داده می شود که استراتژی های همکاری را در درون یک بخش از اقتصاد (به عنوان مثال شرکت ها یا سازمان های حکومتی) و میان بخش ها با یکدیگر (مثلاً میان شرکت ها و سازمان های حکومتی یا بین شرکت ها و سازمان های غیرانتفاعی) مورد بررسی قرار می دهد. ترتیبات همکارانه شامل اتحادهای میان سازمانی، جوینت ونچرها، Constellations، شبکه ها، روابط عمودی خریدار-تأمین کننده، فرانشیزها، مشارکت های خدمات اجتماعی، شراکت های بخش عمومی-خصوصی، به هم پیوستگی هیئت مدیره های شرکتی و … می شود. در تحقیقات استراتژی های همکاری سعی می شود دانش سودمندی درخصوص پیشایندها و پیامدهای ترتیبات همکارانه و استراتژی های همکارانه اثربخش و همین طور فرآیندهایی که ظهور، تکامل و خاتمه استراتژی های همکارانه را تسهیل یا مهار می کنند ایجاد شود. جریان های تحقیقاتی در این حوزه شاخه های متعددی را دربر می گیرند؛ از جمله شامل سازوکارهای ارتباطی مانند اعتماد، تسهیم دانش، حل تعارض، تعامل اجتماعی شامل روابط قدرت، مشروعیت و دخالت، منظرهای سازمانی مانند قابلیت های ارتباطی، روال های سازمانی، ساختارهای حاکمیت همکارانه، نتایج سازمانی مانند سرمایه اجتماعی، یادگیری، نوآوری، و عملکرد مالی، پویایی ها و ارزیابی باتوجه به فرآیندهایی مانند فرمولاسیون استراتژی های همکارانه، مذاکره و مبادله استراتژی های همکارانه، اجرا و مدیریت استراتژی های همکارانه، و تغییر و نوسازی استراتژی های همکارانه می شوند. برخی از سئوالاتی که در این حوزه پژوهشی مطرح می شوند عبارتند از:

• تصمیمات استراتژیک رقابتی، بنگاهی، رشد و نوآوری شرکت ها چگونه بر استراتژی های همکارانه تأثیر می گذارد؟
• در چه شرایطی اتکای بیشتر به استراتژی های همکارانه در مقایسه با رشد ارگانیک، ادغام ها و تملک ها، احتمال موفقیت را افزایش می دهد؟
• چه تفاوت هایی در ظهور، مذاکره، مدیریت، و خاتمه استراتژی های همکارانه از نوع همکاری های دوتایی درمقابل همکاری های چندتایی و شبکه ها وجود دارد؟
• بازیگران چگونه مشخصه های سازمانی، ساختاری و ارتباطی شبکه ها را برای شکل بخشیدن به رفتار سازمانی و نتایج ترتیبات همکارانه اهرم سازی می کنند؟
• چه تفاوت هایی در ظهور، مذاکره، مدیریت، و خاتمه استراتژی های همکارانه ای که میان سازمان های یک بخش از اقتصاد رخ می دهد درمقابل سازمان هایی که از بخش های مختلف یک اقتصاد هستند وجود دارد؟
• چه عوامل محیطی شکل دهنده تصمیماتی هستند که  بر استراتژی های همکارانه متکی اند؟
• چه عوامل محیطی مانع از اتکای سازمان ها بر استراتژی های همکارانه می شود؟
• منابع و قابلیت ها چه نقشی را در تصمیمات متکی بر استراتژی های همکارانه ایفا می کنند؟
• منابع و قابلیت ها چگونه در استفاده اثربخش از چنین استراتژی هایی ایفای نقش می کنند؟
• آیا وجود ناحیه ها، خوشه ها یا سایر Agglomeration های صنعتی امکان شرکت کردن سازمان ها در استراتژی های همکارانه را تسهیل می کنند؟
• یک سازمان با وجود مانیفست های چندگانه استراتژی های همکارانه، چگونه می تواند مدیریت خود را سازمان ببخشد؟
• چه وقت و چرا مدیریت این مانیفست های چندگانه به صورت یک پورتفوی، اثربخش است؟
• چگونه این پورتفوی را باید مدیریت کرد تا انسجام آن حفظ شود؟
• نقش حاکمیت مرکزی در مدیریت یک پورتفوی استراتژی های همکارانه چیست؟
• نقش فرآیندهای اجتماعی مانند مشروعیت در ظهور و تکامل مانیفست های سازمانی استراتژی های همکارانه چیست؟
• سازمان ها چگونه خُردبنیادهای ترتیبات حاکمیتی همکارانه (مانند مشوق های مدیریتی، روال های همکارانه و قابلیت های کارکردی) را استقرار می بخشند؟
•  چه عوامل منحصر به فردی ظهور و کاربردهای استراتژی های همکارانه بین الملل و ترتیبات همکارانه فرامرزی مانند شبکه های شراکت را به پیش می راند؟
• استراتژی های همکارانه چگونه می توانند در توسعه استانداردهای صنعتی، پیش راندن همگرایی صنعتی، و شکل بخشیدن به تکامل بخش های یک اقتصاد یاری رسان باشند؟
• شرکت ها چگونه ترتیبات همکارانه سهامی و غیرسهامی را حکمرانی می کنند؟
• نقش هیئت مدیره ها و سایر سازوکارهای رسمی حاکمیتی یا Agreement Provisions در مدیریت استراتژی های همکارانه چیست؟